Problem podwójnej empatii
Problem podwójnej empatii to teoria dotycząca autyzmu, która mówi że problemy komunikacyjne i społeczne osób autystycznych wynikają z faktu że osoby autystyczne mają swój własny rodzaj empatii (empatia autystyczna), który jednak jest na tyle inny od empatii neurotypowej że powoduje to wzajemne, obustronne niezrozumienie i konflikty. Generalnie można to podsumować tak:
- osoby neurotypowe mają swój własny rodzaj empatii, który jest niezrozumiały dla osób autystycznych (bo nie mają do niego odpowiednich "narzędzi" w mózgu, patrz Empatia poznawcza)
- osoby autystyczne mają swój własny rodzaj empatii, który jest niezrozumiały dla osób neurotypowych (które przeważnie uważają że jest tylko jeden rodzaj empatii, a ktokolwiek zachowuje się inaczej jest po prostu niegrzeczny)
Problem podwójnej empatii jest trudny do rozwiązania własnie z tego powodu że osoby neurotypowe nie mają świadomości że można mieć na tym polu problemy. Osoby autystyczne całe życie czują się "inne" i nie rozumieją w czym jest problem - ale mają świadomość że inni komunikują się inaczej. Natomiast osoby neurotypowe nie mają tej świadomości istnienia dwóch typów empatii, mierzą wszystkich tą samą miarą.
Analogia do faktycznej ślepoty
Wynika z tego absurdalna sytuacja. Osoby neurotypowe są w dużo lepszej sytuacji do zrozumienia obu stron, obu typów empatii - przecież łatwiej widzącemu wyobrazić sobie co to znaczy być ślepym, niż ślepemu wyobrazić sobie co to znaczy widzieć.
Ciągnąc tą analogię dalej, wyobraźmy sobie że normy społeczne są tak ułożone, jakby ślepota nie istniała, a jak ktoś się zachowuje inaczej niż inni to znaczy że jest niegrzeczny, aspołeczny, arogancki.
Niestety w takiej sytuacji to na osoby ślepe spada konieczność tłumaczenia "hej, ludzie, słyszałem że istnieje taki zmysł jak wzrok i że wy potraficie <<widzieć>>, cokolwiek to znaczy, ale zauważcie że inni tego NIE POTRAFIĄ. Przecież wam wystarczy zamknąć oczy żeby sobie to wyobrazić. Ja wcale nie jestem niegrzeczny, ja po prostu nie widzę."
Dokładnie tak to wygląda w rzeczywistości jeśli mówimy o ślepocie umysłu i problemie podwójnej empatii.