Ślepota umysłu

Ślepota umysłu to jedna z teorii dotyczących autyzmu. Głównym wnioskiem tej teorii jest to, że osoby autystyczne są "ślepe" na stan psychiczny innych osób (czyli innych umysłów). W dużym skrócie chodzi o to, że w mózgach osób autystycznych nie funkcjonuje obwód empatii poznawczej, czyli "zmysł" pozwalający dostrzegać drobne subtelne oznaki stanu psychicznego drugiej osoby. Powoduje to, że osoby autystyczne nie umieją intuicyjnie interpretować mimiki, gestów, mowy ciała, więc nie umieją intuicyjnie oceniać i uwzględniać stanu psychicznego drugiej osoby w trakcie konwersacji. Osoby autystyczne często po prostu nie zastanawiają się nad tym jaką reakcję może wywołać to co powiedzą, bo są ślepe na takie sprawy, przez to często są odbierane jako "niegrzeczne", "grubiańskie", "irytujące", "bez uczuć" (patrz też problemy komunikacyjne, problemy społeczne).

Osoby autystyczne jeśli nie są zdiagnozowane to przez większość życia widzą, czują że są "inne", ale nie rozumieją "dlaczego" - bo nie są świadome istnienia całej tej sfery komunikacji niewerbalnej, emocjonalnej. Próbują naśladować zachowanie innych, tworzyć reguły lub skrypty postępowania, nie mając świadomości że osoby neurotypowe potrafią to robić intuicyjnie.